Με την πραγματοποίηση ανοικτού δημόσιου διαλόγου σχετικά με τις σοβαρές περιβαλλοντικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελευσίνα, ολοκληρώθηκε η τρίτη φάση του έργου Adáma-βιωσιμότητα στα χέρια της κοινότητας, το οποίο πραγματοποιείται από την εταιρεία πολιτιστικής παραγωγής και διαχείρισης MENTOR και εντάσσεται στο πλαίσιο της δράσης ΕΙΤ Community New European Bauhaus του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας.   

Ακολουθώντας τον αρχικό σχεδιασμό, ο οποίος προέβλεπε κατά τις δυο προγενέστερες φάσεις τη “συν-αναγνώριση” των οικολογικών προβλημάτων της περιοχής και το “συν-οραματισμό” της κοινωνίας του μέλλοντος, η τρίτη φάση περιλάμβανε το “συν-σχεδιασμό” μιας στρατηγικής δράσης που θα στοχεύει στην παρουσίαση βιώσιμων λύσεων από τα μέλη της τοπικής κοινότητας. Σε αυτήν την κατεύθυνση,  στις 5 και 6 Νοεμβρίου 2022,  στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ελευσίνας-Δυτικής Αττικής, συναντήθηκαν οι ομάδες εργασίας, που στελεχώθηκαν από μέλη οργανώσεων πολιτών όπως η EcoEleusis, η Ποδηλατική Ελευσίνας, ο Σύλλογος Εργατικών Κατοικιών Μάνδρας «Η Νέα Ελβετία», εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, των επαγγελματικών ενώσεων και πολίτες.

Οι συζητήσεις διεξήχθησαν σε μια ιδιαίτερα ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα, όπως επιτάσσει η καινοτόμος μέθοδος του world café που ενδείκνυται για την  διεξαγωγή παραγωγικών συζητήσεων μεταξύ όλων των μελών μιας κοινότητας, υιοθετώντας τις αρχές της αρχές της ισοτιμίας, της συμπεριληπτικότητας και της πολυφωνίας. Έχοντας ως βάση έξι θεματικούς άξονες, οι οποίοι συνέδεσαν το περιβάλλον με τον αστικό σχεδιασμό, τον πολιτισμό, την συμπεριληπτικότητα, την εκπαίδευση, τις πολιτικές ασφαλείας και την οικονομία, οι συμμετέχοντες αναζήτησαν λύσεις σε συνεργατική βάση.

 Εξάλλου, όπως διαφαίνεται και στον τίτλο, βασική παράμετρος του έργου είναι η πίστη στην αξία της συνεργασίας. Πρόκειται για μια πίστη που φαίνεται να επιβεβαιώνεται από την επιτυχία που σημείωσαν οι συζητήσεις της τρίτης φάσης, γεγονός που πιστοποιείται από τις σαφείς και στοχευμένες παρεμβάσεις που προτάθηκαν. Μια επιτυχία που ίσως συνιστά και το καλύτερο επιχείρημα  υπέρ της ανάγκης για διεύρυνση της συμμετοχικότητας αναφορικά με την λήψη περιβαλλοντικών αποφάσεων.